تاثیر تمرینات هوازی بر شاخص سلامت عمومی جانبازان غیر فعال

مقدمه و هدف: امروزه در جوامع مختلف، از ورزش به عنوان یکی از روش های درمانی در بهبود سلامت جسمانی و روانی معلولان و جانبازان استفاده می شود که نتایج مفید و ثمر بخشی نیز به همراه داشته است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی بر سلامتی عمومی و میزان افسردگی جانبازان غیرفعال بود. مواد و روش ها: بر اساس یک طرح نیمه تجربی، 40 نفر جانباز 25 تا 70 درصد با میانگین سنی 4/1±3/40 به روش غیر احتمالی و آماده در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه 20 نفری تجربی و شاهد تقسیم شدند. سطح فعالیت بدنی با استفاده ازپرسشنامه تعیین گردید. آزمودنی های گروه تجربی در یک دوره تمرین هوازی منظم به مدت 12 هفته، 5 جلسه در هفته و با شدت 50 تا 65 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه شرکت کردند. گروه شاهد در طی این دوره فعالیت بدنی منظمی نداشت. میزان سلامتی عمومی آزمودنی ها و خرده مقیاس های مربوط به آن توسط پرسشنامه سلامت عمومی (ghq) محاسبه گردید. به منظور تعیین شاخص افسردگی نیز مقادیر سروتونین قبل و بعد از تمرین برای هر دو گروه اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی همبسته و تی مستقل انجام شد. نتیجه: نتایج حاصل از تحلیل داده ها اختلاف معنی داری را در سلامتی عمومی بین دو گروه تجربی و شاهد نشان داد. این اختلاف در خرده مقیاس های روان تنی، اضطراب و بی خوابی، کارکرد اجتماعی و افسردگی بین دو گروه دیده شد (05/0 < p). بحث: تمرینات هوازی برای جانبازان غیرفعال می تواند در افزایش سلامتی عمومی موثر باشد و در ردیف برنامه های ارتقای سلامت قرار گیرد.